Richard Reekers on Mon, 17 Dec 2001 16:05:02 +0100 (CET)


[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]

[Nettime-nl] [na VHS3] Van duivelsgeniaal naar opportunist


Nou, dit moet er even uit. Het loopt al dagen te spinnen, en
telkens verwacht op 1 van deze 2 lijsten er iets over te
lezen, maar niks hoor. Nu moet het eruit.

De videoband van Bin Laden, de laatste. Laten we maar eens
aannemen dat ie authentiek is. Ik zeg niet dát, maar stel...
Verbazing alom van meneer; als een sneeuwbalgooiende
schooljongen die met 1 welgemikte worp niet alleen dat
uitstekende stuk maar heel het pak van het dak van de
fietsenstalling naar beneden laat schuiven, op de
tegenstanders.  "Zohee! Zagjedag?!"

Zo doordacht, uitgekiend, doorgerekend en ingetekend was het
dus allemaal niet. 12 September was nauwelijks begonnen, de
day after, of ook ik begon mij actief te roeren op het
internet over het gebeuren. De aanslagen waren niet alleen
walgelijk, afschuwwekkend, grotesk, duivels  enz enz, maar
ook geniaal. Zorgwekkend geniaal. Als een eerste zet in een
nieuwe fase van het schaakspel der wereldse machten. Islam
versus Westen. Maar drie maanden later beheersen de VS nog
steeds het bord. Geen: noemenswaardige riots, olieblokkade,
serieuze tegencoalities of wat dan ook buiten de lichte en
op zichzelf staande tegenacties in poedervorm.

En dan de laatste maand; een heuse overspoeling van de
Taliban-macht, als water in een badkuip dat wegloopt met
Tora Bora als slurperend-protesterend putje. En nog glibbert
ie weg, maar dat terzijde. Wat nog onbegrijpelijker is,
zeker in het licht van het schaakspel, is dat de
Taliban-Afghanen de Al Qaida-organisatie tot op het laatste
moment hebben gesteund. Althans, dat moeten we dan geloven.
Bestuurders van een land die achter een naderhand gebleken
gelukstreffer gaan staan. En zo hun positie op het spel
zetten. Je reinste zelfmoord. Om niets eigenlijk. Om
niets...?

De zelfmoordcommando's van Hamas en Jihaad, de gelukstreffer
van etterbak Bin Laden en de Kamikaze-actie van de Taliban.
Kwam het 3 maanden geleden nog over als het begin van de
grote tegenstelling, nu blijken het wanhopige gebeurtenissen
te zijn. Eilandjes van protest in een  overweldigende zee
van mondiale normen en waarden. Twee gedachten hierover.

1) Nog steeds weten we niet of het vulkaaneilanden zijn of
koraal bijvoorbeeld. Komt het diep van binnenuit, of groeit
het zo af en toe maar aan? Zijn het vulkaaneilanden en
stroomt zometeen de zee over de krarterrand, dan kan de
vulkaan doven of de oceaanbodem explodeert door de geweldige
hoeveelheden stoom die vrijkomen als water en lava elkaar
ontmoeten.

2) "Het" moment is nu definitief weg. Riep ook ik in het
begin op tot grote voorzichtigheid, maar ook van een kans om
dit moment aan te grijpen om de structurele ongelijkheid en
de klaarblijkkelijk moorddadige onvrede de wereld uit te
helpen, nu ben ook ik (weer) bevangen door de Westerse
Oceaan.

Het valt allemaal wel mee. We moeten ff door de economische
appel, maar daarna! Het valt allemaal wel mee...

Voor de slachtoffers in mijn verbeelding ben ik blij dat zij
er niet zijn en komen. De slachtoffers in de VS en
Afghanistan betreur(de) ik sowieso al. Maar waarom, waarom
voel ik  3 maanden na dato nog steeds iets knagen?

Richard
Wereldcrisis@etld: [plak/click] www.etld.nl/index.php ->
[scrol] -> [click] "wereldcrisis"
 


______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).