[Nettime-nl] Over milieu-politieke ontwikkelingen in Frankrijk

[Patrice Riemens <patrice@xs4all.nl>]

De reuring rond 'de affaire Duyvendak' heeft waar het oorspronkelijk over 
ging (of althans heette te gaan) wel een beetje erg in de schaduw gezet. 
Misschien tijd om terug te keren naar hoofdzaken: de noodzaak van een 
echte milieu politiek. In Frankrijk is de boel (enigszins) in beweging, 
getuige een recent programma of France Inter (zeg maar 'Radio 1' daaro)

Q&D vertaling door uw dienaar...


Radio France Inter:

Het sterrenwolk van de milieu-politiek in beweging
Een milieu-politieke pool is bezig te ontstaan in Frankrijk

Bij de Groenen is op het ogenblik precies het omgekeerde gaande van wat 
bij de Socialistische Partij (PS, zeg maar de PvdA -PR) plaats vindt, en 
zelfs het compleet omgekeerde van wat tot nu toe bij de Groenen 
gebruikelijk was. Daar streed al jaren het politiek amateurisme met 
ideologische pietluttigheid om de heerschappij. Maar vandaag de dag is het 
sterrenwolk aan het herzamelen met de komende Europese Verkiezingen in het 
vooruitzicht. Daniel Cohn Bendit is weer helemaal terug, met zijn ietwat 
rommelige charisma, maar ook met zijn ongekend vermogen om om milieu- 
politici die al tijden uit lekaar waren gegroeid, bijeen te brengen: de 
andersglobalistische boer Jose Bove, de mediagenieke Nicolas Hulot, 
bewindvoerders bij Greenpeace, and zelfs de nogal saaie Eva Joly, die zich 
de laatste jaren voornamelijk bezig hield met ontwikkelingsvraagstukken. 
Dit zou slechts alweer zo'n blauwe, met sterren besprenkelde 
verkiezingsaffiche opleveren, ware het niet dat een en ander ook gepaard 
gaat met een stevige herbezinning over de grondslagen.

De laatste jaren heeft de regering namelijk wel al erg vele 'groene' 
issues naar zich toe getrokken.

Maar de voorlieden in de ecologische beweging, ongeacht of ze bij het 
'Grenelle' top over het milieu bijwaren of die juist geboycott hadden, 
zijn ook niet stil blijven staan. Ten eerste: voor die top, en voordat de 
belangrijkste kandidaten bij de presidentsverkiezingen allemaal bij 
Nicolas Hulot op audientie gingen om een groene keurmerk aan te vragen, 
werden milieu-activisten beschouwd als wereldvreemde dromers dan wel als 
halfbakken linksisten. Alle 'milieu-ministers' die elkaar opvolgden en op 
een klapstoeltje aan de regeringstafel mochten zitten moesten het zien te 
redden met een mini-budget en dito bevoegdheden. Maar nu is milieubeleid 
een klare zaak voor iedereen - echt waar. Milieu mag weliswwar niet langer 
slechts goed zijn voor het Franse equivalent van een staatssecretariaat, 
maar ondertussen is de term 'duurzame ontwikkeling' zelf dusmatig aan 
devaluatie onderhevig dat het zelfs toegepast wordt op de 'Velib' (het 
Parijse Witte Fietsen Plan - maar een die wel werkt -PR) of op 
tandenpoetsen zonder de kraan open te laten staan...

De waarheid is dat voor vele eco-activisten de schijnbare ideologische 
overwinning niet bepaaldelijk gepaard blijkt te gaan met een daadwerkelijk 
besef van de milieu urgentie. Nicolas Hulot is bijzonder zwijgzaam de 
laatste tijd, maar hij laat zijn vertrouwelingen graag aan het woord. En 
die laatsten zijn steeds dichter bij Cohn Bendit gaan zitten. Nicolas 
Hulot sluit zich nu aan bij degenen die die van mening zijn dat 
milieu-politieke regulering in botsing gaat komen met het 'laissez-faire' 
van de markt. Hij die de liberalen ervan wilde overtuigen dat zij voor 
duurzame groei zouden moeten kiezen is nu - volgens diezelfde 
vertrouwelingen - "steeds meer tot de conclusie gekomen dat noodzakelijke 
maatgerelen aangaande het milieu niet verenigbaar zijn met de liberale 
aanpak".

Betekent dit dat de milieu-beweging naar links aan het draaien is? 

(Wat in Frankrijk niet het geval was, in tegenstelling tot Nederland, waar 
het milieu als politiek item vergaand gemonopolisserd wordt door 
Groen-Links - zonder dat daar veel concreets uitkomt -PR)

Dit is wat kort door de bocht. Maar wat wel vaststaat is dat er geen rek 
meer zit in het concept "duurzame groei". Het project van een 'ecologische 
platform' dat bezig is vorm aan te nemen staat dus haaks op de 
"productivistische opzet, het liberale marktdenken, de consumeristische 
ideologie die uitgedragen wordt door de aanhangers van economische groei". 
Met andere woorden: het begrip "duurzame groei" heeft het afgedaan. 
Milieu-bewuste beslissers omhelzen nu steeds meer de theorieen die in de 
jaren '70 uitgedragen werden door de econoom Nicholas Georgescu-Rogen. De 
grondgedachte ervan is dat economische groei die tot nu toe de motor was 
van de algemene verijking en van de herdverdeling nu veleer een probleem 
dan een oplossing is geworden, en dit des te meer naarmate wij in de 
vaarwateren terecht komen van het 'post-peak-oil' tijdperk. Het is wel 
waar dat zulke ideeen het linkse electoraat meer aanspreekt dan het 
rechtse, omdat het wel gepaard moet gaan met een grotere regulerende 
invloed van de overheid. Maar het interessante is dat het ook onverigbaar 
lijkt te zijn met het huidig programma van de socialiste die nog steeds 
uitgaan van herverdeling op basis van, en in het kader van de markt 
geproduceerde rijkdommen en maximale economische groei.

Kort gezegd, we staan dus aan de vooravond van een grondslagen-discussie 
die zijn weerga niet kent sinds het uitvechten van de ver- en geschillen 
tussen de sociaal-democraten en communisten van na de Tweede Wereldoorlog.

(Einde)

Leest in dit verband ook de bijdrage van Alex Foti op de engelstalige 
lijst: een echte aanrader (al heb ik mijn bedenkingen betreffende het 
laatste paragraaf):

http://www.nettime.org/Lists-Archives/nettime-l-0809/msg00033.html

What now for the Next Left after onset of the Great Recession?
______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).