[Nettime-nl] De toestand in china vorige (en ook een beetje deze) maand

[Rob van Kranenburg <kranenbu@xs4all.nl>]

G:  De toestand in China wordt gekenmerkt door twee constrasterende
en elkaar uitdovende gebeurtenissen: de introductie van de JMC
Landwind 2.0l 2WD, de eerste Chinese auto in Europa
(http://www.geledraak.nl/nieuws/nieuws69.html) en het
mediakunstfestival in de millenniumdome in Bejing. Terwijl de eerste
mededeling nieuwsgierigheid opwekt en zelfs tot enige opwinding
leidt, is de twee mededeling een echte downer. Waarom is het
exporteren van een auto zoveel spannender dan het exporteren van
lege, apolitieke en new age achtige nieuwe mediakunst a la Jeffrey
Shaw?

R: In een auto kun je rijden. En er is heel veel uit Rotterdam. En
dat heeft met elkaar te maken. Zou de oude Zijde Route zich dan toch
weer terug ontpoppen, herrijzen uit de kinderkopjes en de vermolmde
bladeren die ooit ter handel drijven gingen?  Zegt Chen Deming niet:
"The push into central Asia is part of a profound shift in China's
stance towards the nations with which it shares land borders. Decades
of suspicion has been replaced by official enthusiasm: "Rebuilding
the Silk Road from Xi'an to Rotterdam is a demand of both the East
and West," gushed Chen Deming, deputy governor of Shaanxi province,
at the Third International Silk Road Conference held in Xi'an last
October (http://www.techcentralstation.com/040805E.html). Heeft China
echt die snelweg naar Europa nodig? Hmm, wat een beeld: a highway to
China! Onze eigen route 66, hoe gaan we die noemen? Ik zeg je
eerlijk, ik heb geen rijbewijs maar als die weg er komt dan haal ik
mij er één. Om te rijden. Om te rijden van Rotterdam naar Peking. En
weer terug.

G: Twee modellen die de ronde doen over China komen hier tesamen:
China als informeel wereldnetwerk van de geglobaliseerd diaspora en
China als het centriputale, naar binnengerichte rijk van 'het
midden'. Ik heb zo mijn twijfels of het China van vandaag de dag wel
zo goed past binnen het (technisch) netwerk paradigma. Ik vermoed dat
de controle en de gesloten informaliteit te groot zijn. Netwerken
hebben altijd ook een semi-open karakter, hoe dubieus die aanspraak
verder ook mag zijn. Dat snelweg idee is grappig want het is echt
inderdaad niet duidelijk welke kant het verkeer op zal gaan. De angst
is natuurlijk dat alle Chinezen onze kant op komen. Het verlangen
daarentegen is om met je eigen auto (de Landwind?) door het wijdse
China te gaan trekken. Maar even terug naar de nieuwe mediakunst.
Vandaar deze exportdrift? Zit men daar in Bejing wel echt op te
wachten? En welke verhalen worden er wel en niet verteld? Hoort men
aldaar iets over het drama, het isolement van deze kunstvorm? Een
jaren tachtig spreuk op een van de muren van Amsterdam luidde: "Do't
become like us."

R: Paustovskij verhaalt van boeren uit Mongolië en Noord-China die
als rovers worden ontmaskerd door een andere bende rovers. Eén van
hen wordt boven een zacht vuurtje levend geroosterd. Hij geeft geen
kik, vloekt zelfs niet, en kreunt slechts even. Ik heb daar lang over
nagedacht en besloot niet te gaan roven in China. Ik denk dat we niet
erg bang moeten zijn dat China wordt als ons maar ik denk dat je
gelijk hebt dat we moeten contextualiseren wat en waar we kunnen en
dat het van fundamenteel belang is in het begin van een digitale
ontwikkeling de kern te denken van waaruit ze begonnen is in
Nederland (als we daar even beginnen) vanuit een kraakpand in Den
Bosch, V2 en de Salon in de Balie waar de hackers en politieke
denkers van de Digitale Stad uiteindelijk mee de Waag Society hebben
voortgebracht. Dit denken stelde immer een publiek domein,
inhoudelijke vragen, filosofische input, en access voor all voorop.
En zeven, acht jaar later plukken wij daar de vruchten van met
sociaal maatschappelijke applicaties als de Verhalentafel,
experimenten met het visualiseren van digitale connectiviteit als
Mush en zich wortelende en voedende formats en visie op design,
gebruikers en connectiviteit. Weinig andere landen doen ons dat na.
Zou die blik nu in de Chinese context kunnen proberen een debat aan
te jagen over IP, het blokkeren van websites, censuur als domme
methode om data te controleren omdat het creativiteit  mangelt, het
belang van communicatie netwerken voor het scripten van een globaal
merk China, en het uitwerken van een eigen ip structuur? Hmm, kunnen
wij die geschiedenis zich laten herhalen daar?

G: Sommigen zullen beweren dat alles honderd zoniet duizend keer zo
groot is in China. Laat een, twee, vele verhalentafels bloeien. Ik
begrijp die fascinatie voor de schaal wel, en die is voor de
architectuur en stedebouw context inderdaad van belang. Het is alleen
de vraag of je dat denken ook kunt overplanten naar de nieuwe
mediasfeer. Wat jij beschrijft is een organische groei. Een model van
mutatie en integratie. Ik denk dat dat in China niet opgaat. Ondanks
het gigantisme (dat nu ook in de kunst en het nieuwe mediaonderwijs
is aangekomen) is er geen enkele zekerheid dat concepten een
kwalitatieve sprong kunnen maken. Ik vind het prima om best practice
te exporteren, maar wees voorzichtig met dit soort verwachtingen. In
China is bijvoorbeeld het nationalisme en de politiek dominant
aanwezig, vooral in de (nieuwe) mediasector. De speelruimte is klein,
zeker om iets verder te ontwikkelen.

--
http://www.virtueelplatform.nl/listpublish.php?q_mm=rob








______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).